12 Kasım 2012 Pazartesi

Yalnız bir adam tanıdım, Yüreği pamuktan. Gönlü harap olmuş yorgunluktan. Ellerindeydi kalbi, Tanıyan herkes onu severdi. Anlattıkları can kulağıyla dinlenirdi. O nasıl bir hüzündü,o nasıl bir bakış, Belli ki çok şey görmüş, Çok şeyler yaşamış. İşlemiş yüreğinin üzerine sevdasını Nakış nakış. Aklı hala son sevdiğindeydi. Yalnız bir adam tanıdım Yüreği maviydi,eylüldü gözleri. Hazan yaprakları gibi buruktu Dilinden dökülen sözleri. Bir valize sığdırmıştı dertlerini. Gökyüzüydü onun her şeyi, Maviye tutkusu da bu yüzdendi. Kuşlar gibi Özgür olmaktı tek dileği. Yalnız bir adam tanıdım Unutmak istiyordu elemi, Yalnız kalmak Anılardan uzaklaşmaktı isteği. Gözlerime bakarak şöyle dedi: Hayatı alma ciddiye Bu devran böyle gelmiş,böyle gide Sen sen ol çok bağlanma kimseye. Yalnız bir adam tanıdım. Mertti,dürüsttü, Kocamandı yüreği Ve; Her şeye rağmen Maviydi hayalleri ALINTIDIR...