Burada beklemekle geciyor hayat cogu zaman; hayatın cogunu yasamıyorsun yani sadece bekliyorsun ve akabinde gelen dusunceler seni beklemeyi sıkıcı bi hale getiriyor,nereye gitsen bir bekleme var ama burada bekleme suresi uzun ,işte tam burada ben bir dolmusu beklerken düşüncelerim geliyor aklıma ,ellerim titredi,kalbim sızladı ,gözlerim umutla gokyuzune baktı
Düşündügümü soyliyeyim burada neden buradayım diyorum kendime ,okumak için peki ,okumak için baska yer mi yoktu be adam diyorum kendime,vardı diyorum ,tıkanıyorum ,aklıma basarabilecigim tehlikeli bir hayal geliyo ama ikna etmek zor ve ben son sansı coktan gectim,diyorum gideyim buralarda yaban(cı)ların arasında yabancılık cekmekten kurtulayım,kendi özümü koruyayım diyorum ,olmuyor ,olmuyor,olmuyor ...
Hayallerimi korluyorum burada ,ne olmak gerektigi degil,nasıl onlarla yaşamam gerektigini beynime sokmaya calısıyorum ama yabanlaşmak istemiyorum,kısıtlamalarını sevmiyorum beni ,ben her gece dusunduklerimi yapabilmek için uyuyorum ve kalktıgımda bir sabah son sansımı kaybetmiş olan ben umudumu kaybetmiyorum (KOTULUKLERİN EN KOTUSUDUR UMUT İNSANA CEKTİGİ CİLEYİ UZATIR.nietsche) yani ben sıkıldım ,bunaldım ve benligimden uzaklasmadan buradan kacmak istiyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder